[cb:blog_page_title]

شکارچی دانش آموز

روزی بود و روزگاری بود. در زمان قدیم یک شکارچی بود که بعضی از روزها در بیابان، کبکها و کبوترهای صحرایی را شکار می کرد و بعض روزها در کنار دریا ماهی صید می­کرد و با این کار زندگی خود و زن و بچه اش را روبراه می­کرد.

یک روز این آقای شکارچی در گوشه‌ای از بیابان کنار یک تپه قدری گندم و برنج و ارزن پاشیده بود و دام، یعنی تور مخصوص شکار را روی آن آماده کرده بود و خودش سر نخ آن را گرفته بود و در پشت تپه پنهان شده بود -به قول معروف در کمین نشسته بود - و منتظر بود که کبوترهایی که در آن نزدیکی دانه بر می­چیدند، به دام او بیفتند.

ادامه در ادامه مطلب

هما بخشنده می شود

روز «جشن مهربانی» نزدیک بود و خانم معلم آن روز چند دقیقه درباره ثواب بخشش و کمک به دیگران صحبت کرده بود. هر کدام از بچه های کلاس وقتی که به حرفهای خانم معلم گوش می کردند، توی ذهنشان به چیزهایی فکر می کردند که می توانستند ببخشند. کبری هم با خود فکر کرد خوب است آن یک جفت جورابی را که عیدی گرفته، در روز جشن کمک کند. در میان بچه ها، هما به چیزهای بیشتری فکر می کرد. هما با خود گفت:« اگر بخشیدن یک چیز انقدر خوب باشد، پس اگر هر کس مقدار بیشتری جنس یا پول به فقیران بدهد، ثواب بیشتری هم می برد.»

هما این فکرش را در راه برگشتن از مدرسه به کبری گفت. سر کوچه مدرسه که گدای محله را دیدند، هما زود دست برد توی جیبش و هرچه پول داشت درآورد و به گدا داد. گدا که از دیدن آن پول ذوق زده شده بود، هما را دعا کرد. هنوز به کوچه خودشان نرسیده بودند که هما پسربچه ای را در کنار خیابان دید و کتاب داستانی را که تازه خریده بود، به او بخشید. 

ادامه در ادامه مطلب